-Τί σου θυμίζει αυτός ο τίτλος;

-Κάτι από αρχαία τραγωδία μάλλον!

-Οι Ευμενίδες είναι μέρος της Ορέστειας του Αισχύλου, το τελευταίο μέρος της Τριλογίας.

-Τι σχέση έχει όμως ένας τίτλος τραγωδίας με ένα λογοτεχνικό μυθιστόρημα που αναφέρεται στον 20ο αιώνα;

-Προφανώς, κάποιος διέπραξε ένα φοβερό έγκλημα και οι τύψεις τον βασανίζουν.

-Δεν πρέπει να είναι μόνο αυτό. Άλλωστε ο τίτλος είναι Ευμενίδες κι όχι Ερινύες. Θα πει πως κατά κάποιο τρόπο, η οργή των πνευμάτων των Ερινυών έχει καταπραϋνθεί.

-Δίκιο έχεις. Εξάλλου κι ο Ορέστης αθωώθηκε στο δικαστήριο των Θεών για τη μητροκτονία.

-Το έκανε όμως για να εκδικηθεί το φόνο του πατέρα. Ο σκοπός ήταν ιερός. Στο συγκεκριμένο όμως βιβλίο, πώς είναι δυνατόν ένας ναζί να διαπράττει γενοκτονία, ακόμα και μητροκτονία και οι Ερινύες να μεταλλάσσονται σε Ευμενίδες;

-Η ιδεολογία είναι κάτι ιερό και όταν γίνεται αυτοσκοπός, οι άνθρωποι απαρνούνται τη φύση τους ή καλύτερα γίνονται τόσο αδίστακτοι ώστε καταστρέφουν τους ομοίους τους.

-Κακό πράγμα ο φανατισμός. Πόσο όμως μπορείς να κατηγορήσεις κάποιον που έχει γαλουχηθεί με αυτές τις αρχές;

-Μα το έγκλημα παραμένει ανόσιο. Αυτό το επιβεβαιώνουν και οι τύψεις που αργά ή γρήγορα στοιχειώνουν και βαραίνουν την ψυχή.

-Οι Ευμενίδες όμως εδώ ποιες είναι; Μπορεί να είναι τα δικαιολογητικά που δίδει ο ίδιος στον εαυτό του, δηλαδή η απόλυτη πίστη στην ιδεολογία.

-Ίσως. Μπορεί όμως και η ίδια η συγγραφή του βιβλίου να μεταλλάσσει τις Ερινύες σε Ευμενίδες. Ίσως είναι ο μοναδικός τρόπος, η μόνη δυνατότητα του αφηγητή να εξομολογηθεί, να καταπραΰνει τις τύψεις του για τα όσα διέπραξε.

-Πάντως, δε νομίζω ότι ο Ορέστης, για παράδειγμα, κατάφερε ποτέ να συγχωρήσει τον εαυτό του. Τα αποτρόπαια εγκλήματα επισείουν συναισθήματα φόβου εκτός από ενοχή. Ίσως οι εξομολογήσεις μόνο κατευνάζουν το φόβο. Εσύ τι λες;


(περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την τριλογία "Ορέστεια" (Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμενίδες) θα βρείτε κάνοντας κλικ στην παραπάνω εικόνα ή εδώ)